Reisdag 58 Tweede dag op La Gran Loretana

We hebben allebei boven verwachting goed geslapen in de hangmat. Fried had de 1e nacht nog op het matje geslapen maar na wat ?technisch?onderhoud aan zijn hangmat hing deze de 2e nacht veel beter. Het einde van de bootreis is in zicht, de motoren zijn al klaargezet op het voordek.

Naarmate we dichter bij Santa Rosa komen moest er nog van alles gelost worden in de vele dorpen aan de rivier. Zo moesten nog een jonge stier en een aantal koeien van boord. Deze waren een aantal dorpen eerder aan boord gekomen. Maar ja, hoe krijg deze van boord als de voorsteven 1,5m boven de oever is. Nou gewoon, heel hard trekken en duwen totdat ze van boord donderen. De koeien gingen relatief gemakkelijk en maakte zelf de sprong naar beneden, maar de stier had hier andere gedachten over. Tijd kost geld moeten de scheepsjongens gedacht hebben, want de stier werd nu hardhandig over de zijkant gekieperd. Dit liep slecht af voor de stier, een gebroken achterpoot was het treurige resultaat. De lading was gelost, de boot vertrok weer en de stier bleef zonder zich te kunnen bewegen alleen achter!

Santa Rosa is een eilandje in de Amazone rivier en de laatste plaats in Peru waar wij onze exit stempels moesten halen. Door de hoge stand van de rivier staat het dorp voor de helft onder water. Een vreemde gewaarwording, als je met je motor de plank van de boot afrijdt en eindigt in 30 cm water op de overstroomde kade!

Na 20 minuten hadden we alle formaliteiten achter de rug en nog maar 1 hindernis te gaan; de oversteek van de Amazone naar de overkant, Leticia in Columbia. Eerst nog even wat onderhandelen over de prijs, omdat het zware motoren waren wilde ze veel geld hebben om ze in de boot te tillen. Uiteindelijk heb we relatief veel betaald, we hadden weinig opties. We moesten nu voor 10 minuten varen, 1/3 van de prijs van de 2-daagse boottocht naar Santa Rosa betalen. Hoezo afgezet 😉

Eerst Ines in het houten bootje, over het bankje tillen en in het midden van de boot parkeren. Daarna Maxima, die ook met veel trek en sleurwerk met tegenzin aan boord kwam. Daar gingen we, schommelend en wel. Als we zo nu en dan een beetje golfslag kregen van andere boten had ik het toch wel een beetje benauwd. De motoren stonden niet echt stabiel op hun jiffy en het hele boot ging behoorlijk heen en weer.

Filmpje van de spannende oversteek van Santa Rosa naar Leticia.

Aangekomen in Leticia, stonden de regelaars al weer klaar om ons aan wal te helpen. Dit ging relatief eenvoudig toen we uiteindelijk een geschikte aanmeerplek hadden gevonden.

Columbia onze 4e land in Zuid Amerika. (Fried?s 5e, want die is nog even illegaal in Bolivia geweest!)