Reisdag 25 Van Coquimbo naar Chanaral de Aceituno

In de badplaats Coquimbo heeft Fried eindelijk zijn zwembroek aangetrokken en is in de Stille Oceaan gesprongen. Een zwemmer is ie niet maar je kunt toch niet thuiskomen zonder in de Pacific gezwommen te hebben als je er duizenden kilometers langs op rijdt.
Eenmaal weer op de motor, sloeg het noodlot toe. Toen we stopten voor de lunch, spoot het koelwater voor uit het motorblok van Maxima. Een steen had zich in de dikke koelwaterslang voor op het blok geboord. Er zat een flinke scheur in de slang. Fried ging op zoek naar vervanging bij de plaatselijke ‘autogarage’. Uit laadbakken, onder motorkappen, hoeken en gaten en?zelfs van de grond kwamen allerlei slangen tevoorschijn [van rubber!] maar geen een met de juiste diameter. Dan maar de originele slang korter gemaakt en zowaar dat paste. Eenmaal weer onderweg bleek de temperatuur van het blok razendsnel te stijgen. Ondanks het feit dat het niveau in het koelwaterreservoir bij de reparatie nog OK was, bleek het reservoir nu leeg. Nadat we 1.5 liter water hadden bijgevoegd, bleef de temperatuur weer binnen de perken. Probleem opgelost.
We hadden de tip gekregen om naar het vissersplaatsje Chanaral de Aceitunas te gaan. Via prachtige pistes kwamen we daar aan het eind van de dag aan. Het plaatsje was inderdaad pittoresk. Overal vrolijk gekleeurde visserbootjes, veel pelikanen en de plaatselijke jeugd die zich in en bij het water in de haven vermaakte. Als je ooit in de buurt komt…
Op de camping heeft Fried na ruim 5500 km rijden zijn K&N luchtfilter gecontroleerd. Pauls luchtfilter was namelijk bij controle in Santiago al akelig vuil gebleken. Het filter in de XT was gelukkig nog verwonderlijk schoon. Hoefde eigenlijk niet uitgewasen en overnieuw?van de speciale K&N?filtervloeistof voorzien te worden. Maar nu Fried het zaakje toch open had, heeft ie dat toch maar gedaan. Maxima liep daarna?nog steeds?als het bekende zonnetje.