Twee dagen met veel afwisselende landschappen en wegen. Van eenvoudig off-the-road tot lange stukken met grote keien wegen tot rivierbeddingen en tot slot de Pan-American Highway.
Stukken met enorm veel bosbouw, regelmatig moesten we uitwijken voor grote vrachtwagens maar ook mooie glooiende hellingen met wijngaarden.
Reisdag 15 &16 Salto de Laja – Pelluhue – Santiago
Ook deze heldendaad ligt vast
Nadat we een stuk door een rivierbedding hadden afgelegd, in verband met de zomer hier, gelukkig op de meeste plaatsen drooggevallen moesten we door dit diepe stuk ;)?
Reisdag 14 van Puerto Saavedra naar Salto de Laja
Vandaag stond in het teken van het bezoek aan de brandweerkazerne in Los Angeles waar Che en Alberto hebben overnacht. Is dat nou zo bijzonder zul je denken. Ja, dat is het. Los Angeles was de laatste plaats die ze rijdend op hun Norton gehaald hebben. Na een schuiver was de Norton niet meer te repareren. Vanaf hier zijn ze verder gegaan per boot en met de duim! We hadden geen adres van de kazerne, dan maar eerst even tanken en dan kunnen we het meteen vragen. Nu waren er 5 kazernes, maar welke was het? Volgens een local, 1km rijden en dan zus en zo. Toen Fried uit het tankstation kwam, zie ik “kijk daar aan de overkant is ook een brandweerkazerne, misschien weten zij het”. En ja, het was DE kazerne. In een keer gevonden in een toch grote plaats. Lucky us.
Reisdag 12 van Osorno naar Valdivia
Vertrek uit Osorno, we werden ?hartelijk? uitgezwaaid door mevrouw Sanchez in haar nacht penoir. Vandaag een korte etappe, maar 120km. Inmiddels staat de totale teller op 3000km sinds ons vertrek uit Buenos Aires.
We begonnen op de vermaarde Pan-American Highway, deze loopt van het zuidpuntje van Zuid-Amerika tot aan Alaska. Een netwerk van wegen met een lengte van bijna 50.000km. Eigenlijk is het dus niet 1 snelweg. We konden deze snelweg al snel inruilen voor wat off-road wegen. Veel grint wegen maar ook een aantal met wat grotere keien. Goed opletten dus!
Aangezien wij geen ontbijt hadden bij mevr. Sanchez waren we al een tijd opzoek naar iets van koffie en een broodje. Dit bleek een hele uitdaging te zijn op zondagochtend. Uiteindelijk een klein caf? gevonden die Nescaf? en een broodje kaas kon maken. De broodjes hier zijn meestal in de basis met vlees, hierop kun je dan kaas of een ei krijgen. Dit waren we even vergeten, dus als verlaat ontbijt zaten we aan een broodje warm vlees. We hebben ons er doorheen geslagen. Bij het verlaten van het caf? kwam de aardige familie ons uitzwaaien, inclusief de grappige dochter in haar pyjama.
Aangekomen in Valdivia een leuke camping gevonden in een boomgaard, het was alsof we in de Betuwe zaten. Valdivia is een levendig stadje waar wij tijdens de vismarkt ons entree maakte. Een bijzondere vismarkt. Alle vis werd ter plekke schoongemaakt en de restanten werden over het hek gegooid, waar enkele tientallen zeeleeuwen aan het wachten waren. Jagen hoeven ze niet meer en kieskeurig zijn ze ook geworden, zeker niet al het afval werd opgegeten.
Facebook Fried Anepool
Fried plaats regelmatig foto’s en kleine updates of facebook. Kijk daar ook maar eens. http://facebook.com/fried.anepool
Reisdag 11 San Carlos de Bariloche naar Osorno (Chili)
Uitchecken uit het Tango Inn hostel in Bariloche en op weg naar Chili. Een mooie slingerende weg langs een groot aantal meren. Naarmate we richting de grens kwamen en we ook hoger in de Andes reden werd de vulkaanas erger [Voor meer informatie over de herkomst van?de as]. Gelukkig waaide het bijna niet dus hing er weinig in de lucht. Maar in het landschap des te meer. Meren met grote ?velden? drijvende as, de wegen, bruggen, bomen, alles onder een dikke laag as. Een grote grijs landschap.
De?Argentijnse grenscontrole kwam in zicht: ??n grote chaos, overal geparkeerde auto?s en het kantoor met rijen wachtende mensen. Er waren 2 loketten maar meerdere wachtrijen, ook de Argentijnen zelf begrepen er niet veel van. Na ruim een uur hadden we de benodigde stempeltjes om het land uit te mogen. Dit beloofde veel goeds voor de Chileense kant! Niets bleek minder waar.
Nog even een stukje rijden tot de offici?le grens die op een pas van 1300m hoogte lag. Bij de Chileense douane aangekomen was het een verademing. Een mooi kantoor, Engels sprekende behulpzame en vrolijke ambtenaren. Binnen een half waren we klaar. Alle auto?s werden nauwkeurig gecontroleerd op het vervoer van voedselproducten, wij werden tijdens het uitwisselen van namen van voetballers uit de Cruijff tijd vrolijk doorgelaten.
Engelsen die de Che route ook hebben gedaan schreven in hun boek bij het verlaten van Argentini? dat ze het een soort afscheid vonden. Dat gevoel hebben wij ook een beetje, ondanks dat we maar 2 weken in Argentini? zijn geweest voelt het toch al heel bekend, de gewoontes, de aardige Argentijnen, de?caf? americano. Maar ik denk dat Chili ons ook gaat bekoren.
De Chileense kant van de Andes is totaal anders dan de Argentijnse kant. Waar eerst het landschap droog en dor was is het nu erg groen en bosrijk. Het valt ook meteen opvalt is dat het in Chili veel netter is. Maar over de eerste indrukken van Chili later meer.
Reisdag 10 Rustdag in San Carlos de Bariloche
In de meest zuidelijke plaats van Che’s route, San Carlos de Bariloche, zijn we een dag gebleven. Via de toeristeninformatie kwamen we in het uitstekende Tango Inn hostel terecht. De motoren konden er keurig op een binnenplaats staan. Vanuit onze kamer hadden wee een mooi uitzicht over het Nahuel Huapi meer.
Ik ben de dag begonnen met het repareren van de eerder afgebroken steun van het windscherm van de XT. Na de afgebroken stukken grondig met benzine te hebben schoongemaakt, heb ik ze met behulp van secondenlijm weer zo goed mogelijk in hun originele positie terug proberen te zetten. Ik voelde me net een tandrts die een afgebroken kies aan het repareren was. Uiteindelijk is het goed gelukt: de steun zat na een dagje drogen in de zon weer muurvast. Voor de zekerheid heb ik er nog een laagje ductape overheen geplakt, trilt er dan iets los dan kan het tenminste niet weg.
We hebben de dag deels verder besteed aan het updaten van deze site maar zijn ook op ons gemak door de stad gaan dwalen. Het is een rijke plaats die veel toeristen trekt. Het barst er van de sjieke outdoor winkels want veel mensen komen hier om door de Andes te hiken of te fietsen. In de winter wordt hier volop geskied. Op het ogenblik zit er een dip in het aantal bezoekers door het stof van een vulkaan in Chili die juni vorig jaar is uitgebartsen. Het stof waait in grote wolken de Andes over en hangt ook in de lucht in Bariloche. Het was zelfs te merken in onze hostelkamer want na een dag zat zelf binnen alles onder een dun laagje stof.
Ik heb in Bariloche maar eens wat mensen op de foto gezet, want dat was ik tot nu toe een beetje vergeten.
Reisdag 9 van Piedra del Aguila naar San Carlos de Bariloche
Vandaag een mooie etappe de Andes in. Het eerste stuk was normaal via?asfalt richting?San Martin de Los Andes. Wat je heel veel langs de weg ziet, zijn kleine gedenkplaatsen die de weg beschermen door de?nog net niet heilige Gauchito Gil?te eren.
Ook hier vonden we weer een mooie uitdagende off-road weg. Na een tijdje klimmen kwamen we op zo?n 1000 meter hoogte, welgeteld 1 boerderij en een heus voetbalveld. Geen gras meer en duidelijk dat de laatste wedstrijd al enige tijd geleden was geweest. Het is de grote vraag waar je ooit 22 spelers vandaan hebben gehaald op deze zeer afgelegen plek op de berg.
De weg die we moesten nemen was met een groot hek afgesloten, navraag bij de boer bleek dat we over het erf, langs de achterdeur onze weg moesten vervolgen.
Net voor we Juan de Los Andes inreden, sprong er nog een gigantisch mannetjes hert de weg over, een Chileense automobilist die voor ons reed, schrok duidelijk rot. We hebben helaas geen foto of filmpje van dit levende verkeersbord kunnen maken.
Net bij het verlaten van het dorp, begon de Triumph licht te schudden, weer een lekke band achter. Hoe is het mogelijk: wederom een behoorlijk stuk ijzer erin. Als volleerde pits mechanics hadden we de binnenband al snel geplakt.
Op naar San Carlos de Bariloche maar niet via het snelle asfalt maar wel via de allermooiste off-road weg tot nu toe. Eerst nog een skidorp daarna prachtige vergezichten, mooie slingerende bergwegen en surrealistisch rotspartijen, waaronder ??n genaamd ?Cathedral?.
Om 19:00 waren wij in San Carlos de Bariloche de vakantiebestemming voor de rijkere Argentijnen. Ook onze ‘eigen’ Maxima kwam hier regelmatig, haar?familie?heeft hier?een tweede stulpje.
Reisdag 8 van General Roca naar Piedra del Aguila
Vandaag hebben wij zowaar uitgeslapen, we werden pas rond 9:00 wakker. Wat een luxe! Ons ontbijt bestaat regelmatig uit een yoghurtpakje met in de deksel wat cornflakes. Alleen is het tijdstip variabel. Soms hebben we snel een supermarkt gevonden, vandaag was dat pas rond 12:00 uur:?een grote Carrefour. Ja die hebben ze hier ook, helaas geen Appie.
Het was een saaie dag met alleen maar asfalt. Een paar honderd kilometer recht weg door de pampas. Droog woestijnachtig gebied met struiken. De temperatuur om te rijden was wel perfect, door het windje en de hoogte, inmiddels toch een paar honderd meter rond de 30 graden.
Er was wel ??n opmerkelijke plek, namelijk de vindplaats van 2 bijna complete dinosaurussen. In de dichtstbijzijnde plaats, Villa El Chocon, was een bescheiden maar leuk museum hieraan gewijd.
Het laatste stuk van de route kwamen we in meer vruchtbaar gebied, waarbij het soms een beetje Betuwe leek. Een streek met volop fruit. We komen regelmatig controles tegen om vervoer van fruit te controleren. Zodat je niet van streek naar streek ziektes kunt meenemen. Wij zijn ook een keer gecontroleerd. Koffers moesten open, maar die vonden ze al snel goed. De meest voor de hand liggende plek, de tanktas, werd niet gecontroleerd, laat daar nu nog sinasappels, brood en kaas inzitten!
Ze zijn dol op controles, zo zijn in elke wat grotere plaats meerdere politiecontroles. Ja hoor, ik was aan de beurt. Papiercontrole, een rijbewijs uit Nederland, een kentekenbewijs uit Australi? en verzekeringspapieren uit Argenti?. Ze begrepen er geen?fluit van, dus even overleggen met de baas en ik mocht weer verder.?
Uiteindelijk aangekomen in Piedra del Aguila vonden we een Camping Municipal. Op zich een fraai gelegen camping tussen de rotsen en we mochten gratis staan. Dat kwam waarschijnlijk door de erbarmelijke staat van de voorzieningen. Zelfs het bedieningspanel van de?wc was eruit gestolen, waardoor die permenent bleef doorstromen. Ook was er een onduidelijk, stinkend stroompje dat door de camping liep.?Het toetje was nog wel toen we na het eten onze tent vol poep zat. Eerst dachten we dat het vleermuizen waren,?later bleken het papagaaien en te zijn. En wat voor een kleren herrie die beesten de HELE nacht hebben gemaakt ….
Ons eigen video-kanaal :)
Omdat het iets teveel werk is om alle video’s op de site te zetten, zijn we nu ook ons eigen video-kanaal gestart. Hier kun je regelmatig even kijken of er nog nieuwe video’s zijn. Eventueel kun je je hierop abonneren!
Reisdag 7 Choele Choel naar General Roca
Bij het vertrek uit Choele Choel probeerde weer de oude off-road te vinden, maar na ruim 60km dwalen en foutrijden toch maar de provenciaalse weg op richting General Roco.? Een kaarsrechte weg door de pampas. Omdat we inmiddels een paar honderd meter hoger zijn is de temperatuur erg lekker.
De eerste mogelijkheid om weer de oude weg op te kunnen die Che gereden heeft, hebben we natuurlijk benut. We staken de Rio Negro over en waren weer helemaal in ons element. Deze off-road route was over het algemeen goed begaanbaar, soms afwisseld met zandige stukken of drooggevallen modderpoelen. Na een zandig stuk moesten we een stijl rotsig stuk of. Paul reed iets te kort achter Fried waadoor hij te weinig snelheid overhield en omkiepte. Zonder gevolgen gelukkig. Bij ??n van de modderpoelen was het Frieds beurt en begon het voorwiel van de Yamaha te slippen. Fried maakte een mooie tuimeling, ook nu gelukkig verder niet veel aan de hand. Behalve dat de linker koffer uit de onderste ophanging was geschoten en er een stukje van de ophanging van het schermpje bleek te zijn afgebroken. Verder rijden was geen probleem.
Aan het eind van de dag ook nog een prima camping gevonden in General Roco. Waar we de enige gasten waren in het ?restaurant?, waar we voor het enorme bedrag van 15 euro, 2l bier, 2 x kip, tomatensalade en brood hadden.? Een echt bikers-menu.
Reisdag 6 vertrek Bahia Blanca
Na de rustdag in Bahia Blanca en oude auto?s spotten, vandaag weer echte kilometers maken. Maar eerst even nog een binnenband scoren. Uiteindelijk terecht gekomen bij een bij Chiodi,een motorzaak waar ze een verschillende binnenbanden hadden, een goedkoop dun Chinees bandje of een heavy duty. Die is het natuurlijk geworden, later bleek dit een goede keus te zijn. Fried had nog een verloopstukje nodig om de camera op de motor te monteren, en zowaar ook dat was?op voorraad.?Zo kwamen?we in gesprek met de eigenaar. Hij had?ook eenzelfde Yamaha als Fried, volgens zijn gegevens reden er maar 3 van rond in heel Bahia Blanca. Ook vertelde hij vol enthousiasme dat hij ook de Che route had gereden begin jaren ?80. In de zaak stond een BSA ??ncilinder, vergelijkbaar met de Norton van Che. Uiteindelijk een leuk bezoekje.
Nog geen 30km buiten de stad, kreeg de Triumph weer een lekke achterband. F**k. Inmiddels met enige ervaring de binnenband eruit, deze bleek een scheur te hebben van 20cm. De vers gekochte heavy duty band kon er meteen in. Bij oprijden van het talud van de weg, was Frieds rechterbeen net effe te kort. De XT had gelukkig geen schade en na wat gesjor, waren?we na een uur oponthoud weer on the road.
De snelwegen zijn hier lang, recht en droog, dus we gingen zo snel mogelijk off-road, een prachtige weg naar Choele Choel. In Choele Choel hebben we gekampeerd. Op iedere camping staan grote barbeques van beton waar de Argentijnen rond een uur of tien ’s avonds aan het braden slaan.
Het blijft een grote uitdaging ?s avonds van eten te vinden. In de kleine plaatsjes is er maar weinig te vinden. Uiteindelijk hebben we in een ?ijssalon? een corona, frieten en een hamburger kunnen krijgen onder het toezient oog van een nors kijkende politieagent op een kleine off-the-road motorfietsje.
Dag 5 Rustdag in Bahia Blanca
Net als bij een echte rallye houden wij zo nu en dan een rustdag. Motoren in het ‘parc ferm?’ [echt waar het hotel had een hermeticsh afgesloten stalling] ?en wij lekker relaxen. We zaten in hotel Victoria in Bahia Blanca en hebben ’s morgens eerst deze site bijgewerkt en alle mailtjes bekeken. Daarna gingen we de stad in om een lekkere kop koffie te drinken. Wat bleek: aangezien het zondag was,?waren alle caf?s en restaurant potdicht. En voor de rest is Bahia Blanca geen spannende stad, dus zijn we maar siesta gaan houden in ons sfeervolle hotel.
Aan het eind van de dag hebben we nog een poging gewaagd. Rond zeven uur gingen gelukkig zowaar een aantal caf?s open. Op het terras van caf? Munoz, hartje stad, hebben wij ons het bier en de uitgebreide salades goed laten smaken. We zaten daar ook eerste rang om het cruisen van de Argentijnen in hun coches te bewonderen. Vrouw en kinderen mee en dan maar rondrijden als het even kan met je arm uit het raam. Er cruisen veel nieuwe auto’s maar ook een hoop die bij ons allang bij de sloop staan.?Van die ‘youngtimers’?heb?ik een collage van gemaakt.
Nu ook de route te volgen op Google Maps
Mijn goede vriend Ren? Husken heeft onze afgelegde route, die automatisch wordt vastgelegd in onze Garmin navigatie, vetaald naar Google maps. Nu kun je zien waar we zijn en hoeveel we per dag afleggen. Let wel op, wij hebben niet elke dag WIFI en Ren? ook niet!
Dag 4 Balneario San Cayetano naar Bahia Blanca
Gisteren begon de dag zoals elke dag, eerst een bakkie koffie! Daarna de tent inpakken, wat een fluitje van een cent is, het staat en is opgeruimd in 20 minuten. Het ordelijk in de koffers en tassen krijgen duurt iets langer. Tent, slaapzak, matje, kussentje, brander etc. is toch weer effen passen en meten. Gaandeweg zal dit waarschijnlijk ook wel sneller gaan, als alles een vaste plek en volgorde gaat krijgen.
Daarna vertrek van de camping in Balneario San Cayetano op weg naar Bahia Blance. Het eerste deel een kleine 100km zou nog onverhard zijn. Nog geen uur onderweg sloeg het noodlot toe. Nee, het was niet zo dramatisch. De achterband van de Triumph zo plat als een dubbeltje. Samen de motor op de middenbok sleuren, toch wel handig op dit soort momenten. Gereedschap uit de koffers en het achterwiel was er zo uit. Toen kwam het lastigste, de band van de velg af zien te krijgen, met het gewicht van Fried erop en een klein beetje hulp van de bandenlichters kwam hij los. Binnenband was helemaal kapot, dat was niet zo verwonderlijk aangezien er een behoorlijk stuk ijzer in de band zat. Na 1 ? zweten bij 35 graden was de klus klaar.
Het 2e deel naar Bahia Blanca was nog een beetje afzien, erg warm en een harde zijwind. En nergens een dorpje om wat te eten en drinken. In Bahia Blanca aangekomen hebben wij als eerste een lekker koud biertje genuttigd en toen een hotel gezocht. Hotel Victoria met WIFI!
De Companeros genieten van de Argentijnse tango
Al zwervend door Bahia Blanca, kwamen wij gisteravond in het prachtige park op Plaza Rivadavia terecht. Uit de verte klonk tangomuziek. Van een afstand zagen we al dansparen bewegen. Dichterbij gekomen bleek dat er een tangoclub, Angels por el Tango als ik het goed gezien heb, in het park aan het dansen te zijn. Het was een komen en gaan van dansers en iedereen leek met iedereen te dansen. Alsof het allemaal de gewoonste zaak van de wereld was. Een lust voor het oog!
Paul op de Tiger door de Argentijnse duinen
We zijn gisteren gaan kamperen in Balneario San Cayetano, een badplaatsje aan de Argentijnse oostkust. Het laatste stukje door de duinen naar de camping van het dorp is?prachtig. Ik filmde Paul vanmorgen toen we weer vertrokken. Dan hebben jullie een beetje een beeld van hoe we hier afzien.
Dos Compeneros aan het strand – Dag 2 en Dag 3
We hebben 1 dagje geen Internet gehad. Vandaar dat de informatievoorziening effe gestokt is. Sorry 😉
We hebben ondertussen meer dan 1000 kilometer afgelegd waarvan een groot gedeelte over zand- en gravel wegen. Zo zijn we ook hier in Balneario San Cayetano terecht gekomen, een afgelegen slaperig badplaatsje waar het plaatselijke restaurant zowaar weer wel WIFI heeft. En dus kunnen we jullie weer even ‘updaten’.
Op de eerste dag was ons reisdoel Villa Gesell aan de Argentijnse riviera. We zijn daar niet aangekomen omdat we bang waren zonder bezine te komen te staan. Het blijkt dat benzinestations hier soms zeer ver uit elkaar liggen. En dus hebben we het zekere voor het onzekere genomen en zijn we uitgeweken naar het provinciestadje Dolores [mooie naam nietwaar]. Daar hebben we overnacht in Plaza hotel.
Op dag 2 zijn we na een heerlijk Argentijns ontbijtje van koffie met lunas medias [o.i.d = croissant] op weg gegaan naar Villa Gesell, de badplaats waar Che Guevara aan het begin van zijn reis is heegegaan om afscheid van zijn vriendin te nemen. Onderweg hebben we genoten van een paar lange stukken piste met wasbord [klinkt misschien gek, maar we zijn tenslotte niet gekomen om over het asfalt te zoeven].
Na Villa Gesell zijn we de kust naar het zuidwesten afgezakt naar Mar de Plata,?de grootste badplaats van Argentini?.?Het bleek?inderdaad een mega toeristengebeuren waar het overvol was want het is hier hoogzomer. Zelf in het water staat men bil aan bil. We hebben een plekje gezocht op een camping en zijn ’s avonds ‘dressed up’ de binnenstad gaan verkennen.?Op een terrasje ?hebben we onder het genot van twee grote glazen cerveza de vakantievierende Argentijnen gadegeslagen. Het zijn bijzonder aardige mensen die als ze elkaar ook maar een beetje kennen zoenen, ??n keer met de rechter wangen tegen elkaar. Het is ons ook al ten deel gevallen.
Vandaag zijn we de kust verder gevolgd waarbij we waar mogelijk het asfalt gemeden hebben. Het landschap is bijna totaal vlak met afwisselend grote gebieden met veeteelt en landbouw. In dat laatste geval vooral zonnebloemen. Op de pistes rijdt nagenoeg niemand waardoor we lekker ons eigen ’track’ kunnen bepalen als het wegoppervlak dat vereist. We zijn vandaag relatief vroeg gestopt op de gemeentelijke camping van San Cayetano aan Zee. Het is hier heerlijk gelaxed want je moet wel haast een vierwiel aangedreven auto hebben om hier te komen. We hebben een prima plakje op de camping en Paul heeft vandaag voor het eerst de was gedaan. Hulde, hulde , hulde.
Klaar voor vertrek – dag 1
?Zoals jullie in het korte flimpje hieronder kunnen zien pleegden we vanmorgen eerst nog even wat onderhoud. Daarna waren we helemaal klaar voor de eerste dag. Nog wel even tanken en langs de verzekering om onze motoren te laten zien?om daarna aan het drukke verkeer van Buenos Aires ontsnappen. De eerste 50 km’s waren nog even afzien, veel kleine arme “buitenwijken”, daarna werd het snel mooier en hadden wij onze eerste off-road ervaring. Een mooie gravel weg van zo’n 120 km lang, langs veel Argentijns “beef” en paarden.
We kwamen op een goed moment een bordje 133km tot de volgende tank tegen, alleen was hier verder helemaal niets. Dus gewoon doorrijden. Het einde van de dag werd toch nog een beetje spannend met de? benzine. Fried had zijn reserve tankje al geleegd, alleen mijn tankje was nog over, dus de laatste 20km hebben wij met een bejaarde snelheid van 80km gereden en natuurlijk het benzinestation gehaald, pfffffff.
Wij zitten nu in Dolores [waar de benzinepomp staat] en hebben vandaag toch nog een mooie 330km geklokt en een prachtige 1e dag afgerond met een biertje!